Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tczewie

Sygn. akt II K 818/18

1  W Y R O K NAKAZOWY

1  W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 sierpnia 2018 r.

S ąd Rejonowy w T. w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Rafał Gorgolewski

Po rozpoznaniu w postępowaniu nakazowym

sprawy z oskarżenia Prokuratury Rejonowej w Tczewie

przeciwko: T. O., synowi B. i J. z domu K., urodzonemu (...) w S.

oskarżonemu o to, że: w okresie od 26 września 2012 roku do 07 września 2014 roku, od 16 kwietnia 2015 r. do 19 maja 2016 roku oraz od stycznia 2017 roku do 31 maja 2018 roku w G., uporczywie uchylał się od wykonania ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego na rzecz swojego małoletniego syna J. K., określonego co do wysokości wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Tczewie w sprawi sygn. akt III RC 537/12 z dnia 07 grudnia 2012 roku, w którym został zobowiązany do łożenia na utrzymanie swojego małoletniego syna tytułem alimentów kwoty 500 zł miesięcznie do rąk matki małoletniego powoda, poprzez niełożenie na jego utrzymanie, w następstwie czego łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległość jest wyższa równowartości co najmniej 3 świadczeń okresowych, czym w okresach od 26 września 2012 roku do 07 września 2014 roku, od 16 kwietnia 2015 r. do 19 maja 2016 roku oraz od stycznia 2017 roku do 31 maja 2017 roku naraził uprawnionego J. K. na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych

tj. o czyn z art. 209 § 1 i 1 a k.k.

przyjmuj ąc, że na podstawie zebranych dowodów okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości i na mocy art. 500 §1 i 3 k.p.k.:

I.  Oskarżonego T. O. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, stanowiącego występek z art. 209 § 1 i 1a k.k. i za to, na mocy art. 209 § 1a k.k. w zw. z art. 34 § 1 i 1a pkt 1 k.k. i z art. 35 § 1 k.k. skazuje go na karę roku i 8 /ośmiu/ miesięcy ograniczenia wolności w formie obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 /trzydziestu/ godzin w stosunku miesięcznym;

I.  Przy zastosowaniu art. 34 § 3 k.k., na mocy art. 72 § 1 pkt 3 i 4 k.k. zobowiązuje oskarżonego do:

- systematycznego wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie syna

- wykonywania stałej pracy zarobkowej;

I.  Na mocy art. 626 § 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k. oraz art. 1, art. 2 ust 1 pkt 4 i ust. 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tj. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym 70 /siedemdziesiąt/ złotych tytułem wydatków oraz 300 /trzysta/ złotych tytułem opłaty.

Pouczenie:

I.  Oskarżonemu i oskarżycielowi przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu do sądu, który wydał wyrok nakazowy, w terminie zawitym (tj. nieprzekraczalnym) 7 dni od dnia doręczenia tego wyroku (art. 506 § 1 k.p.k.). Prezes sądu odmawia przyjęcia sprzeciwu, jeżeli został wniesiony po terminie lub przez osobę nieuprawnioną (art. 506 § 2 k.p.k.).

II.  W razie wniesienia sprzeciwu wyrok nakazowy traci moc, a sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych (art.506 § 3 k.p.k.).

III.  Jeżeli w sprzeciwie podniesiono wyłącznie zarzuty przeciwko rozstrzygnięciu o roszczeniu cywilnym wyrok nakazowy traci moc tylko w tej części, a sąd na posiedzeniu pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania (art. 506 § 4 k.p.k.).

IV.  Sprzeciw może być cofnięty do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej (art. 506 § 5 k.p.k.).

V.  Wyrok nakazowy, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub sprzeciw cofnięto, staje się prawomocny (art. 507 k.p.k.).