Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tczewie

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2019 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Tczewie A. Z. dokonał opisu i oszacowania nieruchomości Kw nr (...) w ramach postępowania egzekucyjnego sygn. Km (...). W czynności opisu i oszacowania nieruchomości brał udział dłużnik Z. Z., który został pouczony, że skargę na czynność komornika wnosi się do sądu rejonowego za pośrednictwem komornika sądowego (k. 323-325 akt Km (...)).

Następnie w dniu 22 maja 2019 r. dłużnik Z. Z. wniósł do Sądu Rejonowego w Tczewie skargę na czynność komornika sądowego z dnia 8 maja 2019 r. w postaci opisu i oszacowania nieruchomości Kw nr (...).

Przedmiotową skargę, jako wniesioną do niewłaściwego organu, należy uznać za spóźnioną.

Zgodnie z art. 950 zd. 1 k.p.c. termin zaskarżenia opisu i oszacowania wynosi dwa tygodnie i liczy się od dnia jego ukończenia. Z kolei art. 767 § 5 k.p.c. stanowi, że skargę wnosi się do komornika, który dokonał zaskarżonej czynności lub zaniechał jej dokonania. Komornik w terminie trzech dni od dnia otrzymania skargi sporządza uzasadnienie zaskarżonej czynności, o ile nie zostało ono sporządzone wcześniej, albo przyczyn jej zaniechania i przekazuje je wraz ze skargą i aktami sprawy do właściwego sądu, chyba że skargę w całości uwzględnia. O uwzględnieniu skargi komornik zawiadamia skarżącego oraz zainteresowanych, których uwzględnienie skargi dotyczy.

Biorąc pod uwagę powyższe należało stwierdzić, że skarga dłużnika na opis i oszacowanie nieruchomości mogła zostać wniesiona przez strony postępowania egzekucyjnego za pośrednictwem komornika sądowego do dnia 22 maja 2019 r. Sąd natomiast nie był właściwym organem do przyjęcia takiej skargi.

W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że w przypadku wniesienia pisma do niewłaściwego organu o terminie dokonania czynności decyduje dopiero data wpłynięcia pisma do organu właściwego, ewentualnie data nadania pisma na adres tego organu przez organ niewłaściwy, do którego pismo zostało skierowane (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2006 r., sygn. V CZ 20/06; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 1975 r., sygn. II CZ 13/75; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 1997 r., sygn. II UZ 20/96; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2004 r., sygn. I CZ 144/03; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 maja 2004 r., sygn. II CZ 45/04).

Biorąc pod uwagę fakt, iż skarga dłużnika z dnia 22 maja 2019 r. została przyjęta przez biuro podawcze sądu w dniu 23 maja 2019 r. należało stwierdzić, że w tym czasie niemożliwym było już przekazanie skargi według właściwości komornikowi sądowemu, tak aby został zachowany termin na zaskarżenie czynności, który upłynął z końcem dnia 22 maja 2019 r.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 7673 § 1 k.p.c., orzeczono jak w sentencji.

Równolegle Sąd uznał, że w oparciu o treść skargi nie zachodzi potrzeba wydania komornikowi zarządzeń zmierzających do zapewnienia należytego wykonania egzekucji, ani nie zachodzi też sytuacja wymagająca usunięcia jakichkolwiek uchybień, w trybie art. 759 § 2 k.p.c.