Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tczewie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2023 r.

Sąd Rejonowy w Tczewie I Wydział Cywilny

Przewodniczący: Sędzia Dorota Słowik

Protokolant: sekretarz sądowy Marta Antonowicz

po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2023 r. w T.

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) 1 N. (...) w W.

przeciwko S. M.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego S. M. na rzecz powoda (...) 1 N. (...) w W. kwotę 3.218,31 zł (trzy tysiące dwieście osiemnaście złotych trzydzieści jeden groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 9 grudnia 2022 r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od S. M. na rzecz powoda (...) 1 N. (...) w W. kwotę 1.241,52 zł (jeden tysiąc dwieście czterdzieści jeden złotych pięćdziesiąt dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 430/23

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2022 r. powód (...) 1 F. (...) w W. wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego S. M. kwoty 5.720,28 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztów postępowania według norm przepisanych.

Powód wskazał, iż dochodzoną treścią pozwu wierzytelność nabył w drodze umowy sprzedaży wierzytelności zawartej z (...) S.A. w dniu 27 października 2022 r.

Uzasadniając żądanie powód wskazał, iż dochodzona wierzytelność wynika z łączącej cedenta i stronę pozwaną umowy ubezpieczenia potwierdzoną dokumentami w postaci polisy o nr (...). Wierzyciel pierwotny spełnił swoje świadczenie w umówiony sposób, właściwy dla stosunku prawnego łączącego strony, a to działanie obligowało stronę pozwaną do zapłaty na jego rzecz kwoty składającej się na wartość przedmiotu sporu.

Kwotę żądania stanowiły należności z tytułu nieuiszczonej składki za ubezpieczenie obowiązkowe OC posiadaczy pojazdów mechanicznych z tytułu polisy o nr (...) w kwocie 4.664 zł wraz ze skapitalizowanymi od tej kwoty odsetkami ustawowymi za opóźnienie, o których mowa w art. 481 kc wyliczonymi na kwotę 1.056,28 zł za okres od dnia następnego po dacie wymagalności 27 października 2019 r. do 24 listopada 2022 r.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty z dnia 29 grudnia 2022 roku pozwany S. M. wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany podniósł, że nie łączy go z powodem żaden stosunek cywilno-prawny. Umowy ubezpieczeniowej za okres od 4 października 2019 r. do 3 października 2020 r. nie podpisywał i nie wpłacał rat tytułem składek ubezpieczeniowych. Pozwany wskazał, iż dokonał kasacji pojazdu w związku z czym wygasł obowiązek ubezpieczenia pojazdu.

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 4 października 2019 roku (...) S.A. z siedzibą w S. sporządził dokument stanowiący polisę ubezpieczenia komunikacyjnego nr (...), dotyczącą pojazdu marki R. (...) o nr rej. (...). Przedział czasowy ubezpieczenia określono na okres od 4 października 2019 r. do 3 października 2020 r. Opłatę w kwocie 4.664 zł S. M. zobowiązany był uiścić do 26 października 2019 r.

(dow ód: polisa ubezpieczeniowa- k. 13- 13v, identyfikacja polisy- k. 78)

W dniu 27 kwietnia 2020 r. pozwany S. M. przekazał pojazd marki R. (...) o nr rej. (...) do demontażu. Jednocześnie dokonano unieważnienia dowodu rejestracyjnego ww. pojazdu.

(dow ód: zaświadczenie o demontażu pojazdu- k. 54, 80, zeznania pozwanego S. M. z dnia 21 listopada 2023 r.- k. 81v, 00:03:53- 00:11:18)

(...) S.A. z siedzibą w S. w dniu 27 października 2022 r. zawarł z powodem (...) 1F. (...)z siedzibą w W. umowę nr (...), której przedmiotem było zbycie wierzytelności przysługującejC. względem S. M. z tytułu polisy nr (...).

(dow ód: umowa nr (...) wraz z załącznikami i oświadczeniem o zapłacie ceny- k. 16- 22v)

W dniu 17 listopada 2022 roku powód sporządził wezwanie do zapłaty kierowane do S. M., żądając uregulowania zadłużenia w kwocie 5.709,32 zł w terminie do 27 listopada 2022 r. Jednocześnie dokonano zawiadomienia pozwanego o zawarciu przez powoda z pierwotnym wierzycielem umowy cesji wierzytelności z dnia 27 października 2022 r.

(dow ód: wezwanie do zapłaty- k. 14-15, zawiadomienie o przelewie wierzytelności- k. 15v)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach (wyżej przez Sąd wymienionych), które uznano za prawdziwe i mogące stanowić pełnowartościowy materiał dowodowy.

Ponadto ustalenia w sprawie oparto o zeznania pozwanego, które w zakresie okoliczności dotyczących przekazania pojazdu do demontażu Sąd ocenił jako wiarygodne i zgodne z prawdą. Powyższe znajduje także potwierdzenie w dokumentacji złożonej przez pozwanego. W pozostałym zakresie twierdzenia pozwanego wynikały z błędnie przyjętej przez niego interpretacji obowiązujących przepisów i nieprawidłowej oceny czynności podejmowanych przez powoda. W związku z powyższym w ocenie Sądu twierdzenia S. M. w tym zakresie nie zasługiwały na walor wiarygodności i prawdziwości.

S ąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w części.

Pozwany, domagając się oddalenia powództwa, podnosił, iż nie zawierał umowy ubezpieczenia pojazdu, który w dacie naliczenia kwoty ubezpieczenia ze względu na powstałe w nim uszkodzenia został przekazany do demontażu.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis ten określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

Swoje roszczenie strona powodowa wywodziła z faktu zawarcia kolejnej umowy ubezpieczenia wobec nie złożenia przez pozwanego pisemnego oświadczenia o wypowiedzeniu wcześniejszej umowy ubezpieczenia– do dnia poprzedzającego ostatni dzień jej obowiązywania.

Przepis art. 28 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, U. (...) (Dz.U.2023.2500 t.j.) stanowi, że jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu, uważa się, że została zawarta następna umowa na kolejne 12 miesięcy.

Pozwany nie wykazał, by dokonał wypowiedzenia umowy ubezpieczenia należącego do niego pojazdu marki R. (...) o nr rej. (...). Dotychczasowy ubezpieczyciel w oparciu o treść powyżej wskazanego przepisu dokonał wystawienia dokumentu stanowiącego polisę ubezpieczeniową pojazdu obejmującą kolejny okres 12 miesięcy. Należy mieć na uwadze, iż przekazanie pojazdu do demontażu nie jest tożsame z pojęciem dotyczącym sprzedaży.

Art. 33 ww. ustawy stanowi, iż umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ulega rozwiązaniu:

1) z upływem okresu, na który została zawarta;

2) z chwilą wyrejestrowania pojazdu mechanicznego;

3) z dniem odstąpienia od umowy w przypadku określonym w art. 29 ust. 3;

4) w przypadkach określonych w art. 31 ust. 1 i 4;

5) z chwilą udokumentowania trwałej i zupełnej utraty posiadania pojazdu mechanicznego w okolicznościach niepowodujących zmiany posiadacza, z uwzględnieniem art. 79 ust. 1 pkt 5 ustawy - Prawo o ruchu drogowym;

6) z upływem 3 miesięcy od dnia ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń, z uwzględnieniem art. 474 i art. 476 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze 2 (Dz. U. z 2022 r. poz. 1520 oraz z 2023 r. poz. 825, 1723, 1843 i 1860);

7) z chwilą zarejestrowania pojazdu mechanicznego za granicą;

8) z dniem odstąpienia przez ubezpieczającego od umowy w trybie określonym w art. 40 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta;

9) z dniem wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 79 ust. 1 pkt 1 lub 6 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, albo równoważnego dokumentu wydanego w innym państwie;

10) z dniem wypowiedzenia umowy zgodnie z art. 28a ust. 1;

11) z dniem doręczenia podmiotowi uprawnionemu, o którym mowa w art. 80s ust. 2 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, decyzji o uchyleniu decyzji o profesjonalnej rejestracji pojazdów w odniesieniu do pojazdów do jazd testowych.

Wobec podnoszonej przez pozwanego kwestii przekazania pojazdu do demontażu, należy mieć na uwadze fakt, iż treść pkt 9 ww. przepisu stanowi, iż umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ulega rozwiązaniu z dniem wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 79 ust. 1 pkt 1 lub 6 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, albo równoważnego dokumentu wydanego w innym państwie.

Art. 79 ust. 1 pkt 1 i 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U.2023.1047 t.j.) stanowi, iż pojazd podlega wyrejestrowaniu przez organ właściwy ze względu na miejsce ostatniej rejestracji pojazdu, na wniosek jego właściciela, w przypadku:

- przekazania pojazdu do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów, na podstawie zaświadczenia o demontażu pojazdu, o którym mowa w ust. 2 bądź w art. 24 ust. 1 pkt 2 lub art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, albo równoważnego dokumentu wydanego w innym państwie;

- przekazania niekompletnego pojazdu do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów, na podstawie zaświadczenia o przyjęciu niekompletnego pojazdu, o którym mowa w art. 25 ust. 1 lub art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, albo równoważnego dokumentu wydanego w innym państwie.

Podnoszona przez pozwanego kwestia niesprawności pojazdu, nie stanowi automatycznie podstawy do przyjęcia, iż na jego właścicielu nie spoczywa obowiązek ubezpieczenia pojazdu. Powyżej powołane przepisy wprost wskazują okoliczności, w oparciu o które możliwe jest dokonanie wyrejestrowania pojazdu. Pozwany nie dopełnił obowiązku wypowiedzenia dotychczasowemu ubezpieczycielowi umowy ubezpieczenia, co powinien uczynić najpóźniej w przeddzień upławu 12- miesięcznego okresu ubezpieczenia. Podnoszona przez pozwanego kwestia dokonania tej czynności przez podmiot przyjmujący pojazd do demontażu nie znajduje żadnego uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa.

W odniesieniu zaś do daty rozwiązania umowy ubezpieczenia należy zauważyć, iż w stanie prawnym obowiązującym do dnia 11 lutego 2012 r. po przekazaniu pojazdu do demontażu ustawa nie wiązała – tak zresztą jak i obecnie - rozwiązania umowy ubezpieczenia z jego zniszczeniem. Ratio legis przyjęcia takiego rozwiązania prawnego wydaje się być oczywiste – chwila rozwiązania umowy winna być możliwa do ustalenia w sposób precyzyjny i niewątpliwy, co byłoby niełatwe w odniesieniu do trudno uchwytnego momentu faktycznego zniszczenia pojazdu, zwłaszcza problematyczne byłoby „udokumentowanie” tego w rozumieniu art. 33 pkt 5 ustawy. Ustawodawca – zarówno przed nowelizacją przepisów jak i po niej – zdecydował się w takiej sytuacji powiązać chwilę rozwiązania umowy ubezpieczeniowej z wydaniem konkretnego dokumentu – przed 11 lutym 2012 r. była to decyzja o wyrejestrowaniu pojazdu, a po tej dacie zaświadczenie o demontażu pojazdu (por. wyrok Sądu Okręgowego w Ł. - III Wydział Cywilny Odwoławczy z dnia 20 października 2014 r., (...)).

W świetle obowiązujących przepisów prawa i w oparciu o ustalony w sprawie stan faktyczny, stwierdzić należy, że zachodziły podstawy do automatycznego przedłużenia polisy OC, a co za tym idzie zobowiązania pozwanego do jej opłacenia.

Osobną kwestią pozostawała wysokość dochodzonej składki. Pozwany przedstawił zaświadczenie o demontażu pojazdu opatrzonego datą 27 kwietnia 2020 r. W związku z czym należało przyjąć, iż obowiązek ubezpieczenia pojazdu obowiązywał do 27 kwietnia 2020 r.

Zgodnie z treścią art. 813 § 1 kc, składkę oblicza się za czas trwania odpowiedzialności ubezpieczyciela. W przypadku wygaśnięcia stosunku ubezpieczenia przed upływem okresu, na jaki została zawarta umowa, ubezpieczającemu przysługuje zwrot składki za okres niewykorzystanej ochrony ubezpieczeniowej.

Wobec przyjęcia, iż umowa ubezpieczenia wygasła z dniem 27 kwietnia 2020 r., Sąd ustalił, iż podstawę wyliczenia składki ubezpieczeniowej stanowi okres 206 dni, tj. od 4 października 2019 r. do 27 kwietnia 2020 r. (X 2019- 28 dni, XI 2019- 30 dni, XII 2019- 31 dni, I 2020- 31 dni, II 2020- 29 dni, III 2020- 30 dni, VI 2020- 27 dni). Rok 2020 był rokiem przestępnym, zatem należało przyjąć, iż obejmuje on okres 366 dni. Pierwotny wierzyciel wyliczył składkę za okres 12 miesięcy na kwotę 4.664 zł. Dokonując wyliczenia dziennej stawki ubezpieczenia ustalono, iż wynosi ona 12.74 zł (4.664:366). Pomnożenie wysokości dziennej składki (12,74) przez ilość dni okresu obowiązywania umowy ubezpieczeniowej (206) w rezultacie daje kwotę 2.624,44 zł. Zatem tej wysokości składkę pozwany zobowiązany był uiścić tytułem składki ubezpieczeniowej OC pojazdu. Do powyższej kwoty należało doliczyć kwotę 593,87 zł z tytułu wyliczonych odsetek za okres od 28 kwietnia 2020 r. do dnia poprzedzającego złożenie przedmiotowego pozwu.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę, na podstawie wskazanych wcześniej przepisów, Sąd orzekł, jak w punkcie pierwszym wyroku, zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.218,31 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od dnia 9 grudnia 2022 r. do dnia zapłaty.

O kosztach postępowania sąd orzekł w punkcie 2. wyroku, na podstawie art. 100 kpc, stosunkowo je rozdzielając w proporcji wynikającej z uwzględnienia powództwa. Powód wygrał proces w 56%, pozwany zaś w 44%. Na koszty poniesione przez powoda składały się: opłata od pozwu w kwocie 400 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł i koszt zastępstwa procesowego w kwocie 1.800 zł. Wobec wygrania przez powoda procesu w 56% pozwany zobowiązany był zwrócić powodowi koszty procesu w wysokości 1.241,52zł (2.217 x56%). O wynagrodzeniu pełnomocnika powoda Sąd orzekał w oparciu o § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tj. Dz.U. z 2023 r., poz. 1935).