Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tczewie

WYROK

1  W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2023 r.

Sąd Rejonowy w Tczewie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Marek Rafałko

Protokolant: Kamila Pomorska

po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2023 r. w Tczewie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) ((...)

przeciwko R. W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II. zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 3617 (trzy tysiące sześćset siedemnaście) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 105/23

Uzasadnienie do punktu II wyroku

Powód (...) (...) wniósł pozew przeciwko R. W. o zapłatę kwoty 10.954,58 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych wraz z należnymi odsetkami, w tym również o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania prowadzonego w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Wyrokiem z 30 maja 2023 r. Sąd oddalił powództwo i rozstrzygnął o kosztach procesu.

W myśl art. 108 § 1 zd. 1 k.p.c. Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji.

Art. 98 § 1 k.p.c. stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Zgodnie z § 11 zd. 1 tego przepisu od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.

Z kolei § 3 stanowi, że do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

Mając na względzie fakt, iż niniejszy spór przegrał w całości powód, ma on obowiązek zwrócić pozwanej poniesione przez nią koszty procesu.

Sąd stwierdził, iż na koszty te składa się opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego, wykonywanego przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego. Zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, stawka minimalna przy wartości przedmiotu sporu od 10.000 zł do 50.000 zł wynosi 3.600 zł.

Sąd zważył, że wskazane wyżej koszty zastępstwa procesowego obejmują wynagrodzenie za wszelkie czynności profesjonalnego pełnomocnika, podejmowane na wszystkich etapach postępowania, będącego następstwem wniesienia przez powoda pozwu, aż do wydania orzeczenia kończącego sprawę w instancji. Tym samym Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku pełnomocnika pozwanej o zasądzenie dodatkowego wynagrodzenia za uprzednie prowadzenie sprawy w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Uwzględniając zasadę kontynuacji postępowania – wielokrotnie akcentowaną w orzecznictwie w odniesieniu do elektronicznego postępowania upominawczego jako jedynie etapu sprawy sądowej – Sąd stwierdził, że wykładania logiczna i celowościowa art. 50537 § 2 k.p.c. musi prowadzić do wniosku, iż dyspozycja rzeczonego przepisu obejmuje koszty poniesione przez strony niezwiązane z zastępstwem prawnym, które jest kontynuowane w postępowaniu głównym. Chodzi tu zwłaszcza o częściową opłatę od pozwu uiszczaną przez powoda wnoszącego pozew do e-sądu. Z kolei wynagrodzenie pełnomocnika może być ustalane dopiero w orzeczeniu kończącym sprawę i uwzględnia ono wszystkie czynności podejmowane przez pełnomocnika na każdym etapie sporu. Dlatego też nie można mówić o ponoszeniu tych kosztów oddzielnie na etapie elektronicznego postępowania upominawczego, tak samo jak nie można mówić o ponoszeniu dodatkowych kosztów przez stronę podczas postępowania upominawczego, toczącego się przed sądem właściwości ogólnej.

Biorąc pod uwagę powyższe, działając na mocy wyżej wskazanych przepisów, Sąd orzekł jak w punkcie II sentencji.