Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tczewie

WYROK

1  W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Tczewie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący Sędzia Sądu Rejonowego Justyna Mazur-Kwidzińska

Protokolant Nikola Zaremba

po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2018 r. w Tczewie

na rozprawie

sprawy z powództwa Z. G.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

z udzia łem Powiatowego Rzecznika Konsumentów w T.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz powoda Z. G. kwotę 3.870,00 zł (trzy tysiące osiemset siedemdziesiąt złotych 00/100) przy czym spełnienie przez pozwaną na rzecz powoda wskazanego świadczenia powinno nastąpić za jednoczesnym wydaniem pozwanej przez powoda 2 (dwóch) sztuk grzejników eco-line 1000 W i jednej sztuki grzejnika eco-line (...);

I.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

I.  zasądza od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz powoda Z. G. kwotę 100,00 zł (sto złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 592/17

UZASADNIENIE

Powód Z. G. wniósł pozew przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K. o zapłatę kwoty 3.870,00 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17 marca 2016 r. do dnia zapłaty. Wniósł nadto o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 12 października 2015 r. zawarł z pozwanym, prowadzącym działalność gospodarczą, umowę sprzedaży na odległość (przez telefon) trzech grzejników za kwotę 3.870,00 zł. Powód uiścił przelewem cenę zakupu. Powód jest konsumentem. Pozwany nie przedstawił powodowi rzetelnej informacji o przedmiocie umowy. Nie został pouczony o prawie odstąpienia od umowy. Wobec niezgodności otrzymanego towaru z ofertą, jak również wobec możliwości odstąpienia od umowy zawartej na odległość, powód w dniu 3 marca 2016 r. złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy zawartej na odległość i z ostrożności złożył reklamację zakupionych grzejników. Niepoinformowanie konsumenta o możliwości odstąpienia od umowy skutkuje przedłużeniem terminu do odstąpienia od umowy. Powód złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy przed upływem 12 miesięcy od otrzymania towaru. Ponadto grzejniki były niewydajne, nieekonomiczne, dochodziły z nich stuki i trzaski. Towar był niezgodny z ofertą, z której wynikało, że są to grzejniki energooszczędne. Wolą powoda było rozwiązanie umowy bądź przez odstąpienie od umowy, bądź przez złożenie reklamacji. Pozwany nie odniósł się ani do oświadczenia o odstąpieniu od umowa, ani do reklamacji. Wezwanie do zapłaty również pozostało bez żadnej reakcji. Próby polubownego zakończenia sporu za pośrednictwem Powiatowego Rzecznika Konsumentów w T. nie przyniosły skutku.

W dniu 26 czerwca 2017 r. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. Pozwany wniósł sprzeciw, zaskarżając nakaz w całości i domagając się oddalenia powództwa. Podniósł zarzut braku skutecznego odstąpienia od umowy przez powoda, braku wad sprzedanych grzejników, niewłaściwego zgłoszenia wad i niedoręczenia grzejników do sprawdzenia. Z ostrożności wskazał na przedwczesność powództwa i utratę wartości grzejników. Wolą powoda było w istocie bezpłatne skorzystanie z grzejników w okresie grzewczym i następnie bezzasadne odstąpienie od umowy i uzyskanie zwrotu zapłaconej ceny sprzedaży, w sytuacji, gdy powód nie zwrócił stronie zakupionych grzejników. Zaprzeczył jakoby powód nie został pouczony o prawie odstąpienia od umowy. Przesyłka obejmująca grzejniki zawierała również pouczenie i formularz odstąpienia od umowy. Ze względu na upływ czternastodniowego terminu do odstąpienia, oświadczenie powoda z dnia 3 marca 2016 r. jest nieskuteczne. Wskazał, że umowa została zawarta drogą telefoniczną. Powód poprosił o dobór grzejników. Otrzymał ofertę i wybrał grzejniki serii (...) L. ze względu na znaczną różnicę w cenie w porównaniu z grzejnikami serii (...). W dniu 12 października 2016 r. grzejniki zostały wysłane firmą kurierską do powoda. Powód miał uwagi co do pracy jednego z grzejników. Po oględzinach nie stwierdzono wad radiatora. Jednak w trosce o dobry wizerunek firmy pozwany wymienił w grzejniku radiator na nowszy, dopiero wchodzący do produkcji. Następnie powód zakwestionował pracę kolejnego grzejnika. Po oględzinach nie stwierdzono wady. Powód zażądał wymiany wszystkich grzejników na te z „nowocześniejszym” radiatorem. Pozwany stwierdził, że wymiana nastąpiła grzecznościowo, poprzedni radiator był sprawny i brak jest podstaw do wymiany radiatorów w kolejnych grzejnikach. Powód wysłał grzejniki do sprawdzenia na inny adres niż adres pozwanego. W dniu 1 marca 2016 r. powód wysłał pozwanemu mejla, w którym prosił o wymianę grzejników na grzejniki typu (...). Prokurent pozwanego skontaktował się z powodem i zadeklarował wymianę, jeśli grzejniki serii (...) L. nie są uszkodzone. Do wymiany nie doszło, a 3 marca 2016 r. powód wystosował pismo, w którym odstąpił od umowy, jednocześnie zgłaszając wady grzejników i sugerując ich naprawę. Pozwany wystąpił o wyjaśnienie ostatecznego stanowiska powoda. W kolejnych pismach powód wskazywał, że odstępuje od umowy, jednocześnie zgłaszając reklamację. Powód w dalszym ciągu nie przesłał grzejników pozwanemu. Zdaniem pozwanego intencją powoda było korzystanie z kupionych grzejników, a następnie ich zwrot po zakończeniu okresu grzewczego za zwrotem ceny sprzedaży. Oświadczenie o odstąpieniu od umowy nie było wyraźne i bezwarunkowe. Roszczenia z rękojmi nie są zasadne. Powód nie dostarczył pozwanemu grzejników celem oceny ich stanu. Wysłał je obcej firmie, która ingerowała w nie. Ewentualne wady mogą być powodem nieuprawnionej ingerencji, za którą odpowiedzialność ponosi wyłącznie powód. Nieskuteczne skorzystanie z żądania naprawy skutkuje uznaniem, że powód nie miał podstaw do odstąpienia od umowy. Korzystanie przez powoda z grzejników (...) L. przez 21 miesięcy nie daje podstaw do uznania, iż powód korzystał z nich wyłącznie w celu koniecznym do stwierdzenia charakteru, cech i funkcjonowania rzeczy.

W piśmie przygotowawczym z dnia 13 września 2017 r. powód podtrzymał stanowisko zawarte w pozwie. Zaprzeczył jakoby przesyłka zawierała pouczenie i formularz odstąpienia od umowy. Pozwany okoliczności nie wykazał mimo takiego obowiązku. Powód mógł więc w wydłużonym terminie wykonać swoje prawo do odstąpienia od umowy. Zdaniem powoda odstąpienie od umowy było skuteczne bowiem zawierało wyraźne oświadczenie w tym zakresie. Oświadczenie to wywołuje skutek już w chwili jego nadania. Bez znaczenia dla skuteczności odstąpienia pozostaje kwestia zwrotu towaru. Powód z grzejników nie korzysta, zostały one zdemontowane. Konsument, który zawarł umowę na odległość, może od niej odstąpić bez podania przyczyny, składając stosowne oświadczenie. Podanie przyczyny odstąpienia lub innej alternatywy w postaci dostarczenia towaru zgodnego z umową, nie powoduje bezskuteczności złożonego oświadczenia.

Pozwany w piśmie z dnia 13 października 2017 r. podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wstępujący do sprawy Powiatowy Rzecznik Konsumentów poparł w całości żądanie powoda (k. 65-65v). Wskazał, że rozstrzygnięcie sprawy nastąpić musi z uwzględnieniem szczególnych regulacji właściwych dla umowy zawartej na odległość, w oparciu o przepisy ustawy o prawach konsumenta. Podkreślił, że na pozwanym ciążyły wszystkie obowiązki wynikające ze wskazanej ustawy. Pozwany nie wykazał jakoby, najpóźniej w chwili wyrażenia przez powoda woli związania się umową na odległość, spełnił względem powoda obowiązki informacyjne. Zdaniem Powiatowego Rzecznika Konsumentów powód został wprowadzony w błąd co do przedmiotu umowy. Witryna internetowa pozwanego świadczy o tym, że celem spółki jest wywołanie u konsumentów wrażenia, że dokonują zakupów grzejników N.. Nic nie wskazuje, aby przedmiotem zakupu były grzejniki innej firmy. Wobec skuteczności dokonanego przez powoda odstąpienia od umowy rozważania w zakresie zgodności zakupu z umową, dokonywane pobocznie, wzmacniają zasadność skorzystania z uprawnień wynikających z prawa do odstąpienia od umowy.

Stanowiska stron nie uległy zmianie do zamknięcia rozprawy.

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód Z. G. zainteresował się zamieszczoną na stronie internetowej (...) ofertą pozwanej firmy (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K., dotyczącą sprzedaży grzejników marki N.. W rozmowie telefonicznej, we wrześniu 2015 r., z reprezentującym pozwanego P. P., powód wyraził zainteresowanie nabyciem grzejników marki N. w odpowiedzi na co uzyskał informację, że jeżeli poczeka to niedługo wprowadzony zostanie nowy model grzejników, tańszy, który będzie wprowadzony do oferty. Prokurent poprosił o kontakt w późniejszym czasie w razie podtrzymania zainteresowania nabyciem grzejników. Powód w października 2015 r. ponownie skontaktował się z Prokurentem powoda, który przedstawił mu ofertę nabycia grzejników dotychczas znajdujących się w ofercie spółki na stronie internetowej oraz ofertę nabycia nowych grzejników (...) L.. Powód nie uzyskał informacji, że grzejniki, do zakupu których był namawiany ( (...) L.), nie są grzejnikami marki N.. Powodowi zależało na zakupie grzejników N. z uwagi na ich energooszczędność oraz wyróżnienia i certyfikaty, które grzejnikom tym przyznano. Na witrynie internetowej pozwanego znajdowały się informacje o w/w wyróżnieniach.

Grzejniki (...) L. nie uzyskały jakiegokolwiek certyfikatu jakości. Nie posiadały oznaczenia CE. Pozwana spółka nie posiada patentów i rozwiązań przysługujących spółce (...). Pozwany jest dystrybutorem produktów marki N., produkowanych przez spółkę (...) a od 2015 r. również producentem grzejników. Na witrynie internetowej pozwanej spółki nie znajdowały się żadne informacje dotyczącego tego, że spółka jest producentem grzejników ani że ma w ofercie sprzedaży jakiekolwiek inne grzejniki aniżeli grzejniki marki N., w tym w szczególności grzejniki własnej produkcji (...) L.. Grzejniki produkowane przez powoda nie mają certyfikatów ani nie korzystają z patentu ,z którego korzystają grzejniki N..

Powód analizując w intrenecie treść witryny firmy (...) sp. z o. o. pozostawał w przekonaniu, że spółka zajmuje się wyłącznie sprzedażą grzejników firmy (...). Wygląd i treść witryny internetowej zawierała wyłącznie dane i informacje dotyczące grzejników nogen.

W dniu 12 października 2015 r. powód telefonicznie zawarł z pozwanym umowę sprzedaży dwóch grzejników (...) L. (...) i jednego grzejnika (...) L. (...). Strony ustaliły łączną cenę na kwotę 3.870,00 zł. Przy zawieraniu umowy ani wcześniej powód nie został poinformowany o sposobie ani terminie złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy.

Pozwana spółka w dniu 12 października 2015 r. wystawiła fakturę VAT nr (...) na kwotę 3.870 zł. W treści dokumentu wskazano, że przedmiotem sprzedaży są 2 sztuki grzejnika eco-line (...) i jeden grzejnik eco-line (...). W treści danych sprzedawcy wpisano nazwę spółki oraz witrynę nietrentową (...)

Powód przelazł kwotę z tytułu zapłaty ceny pozwanej spółce.

W dniu 14 października 2015 r. doręczono powodowi zakupiony towar. Do przesyłki zawierającej grzejniki nie zostały dołączone karty gwarancyjne ani informacja odnoście prawa powoda do odstąpienia od umowy. Jeden z grzejników miał wgniecenia w obudowie. Usterki te zostały przez pozwanego naprawione.

Zakupione grzejniki nie spełniły oczekiwań powoda albowiem grzejniki były niewydajne i nieekonomiczne. Podczas eksploatacji z grzejników wydobywały się stuki i trzaski, pogarszające komfort przebywania w pomieszczeniach, w których zainstalowano przedmiotowe grzejniki.

Powód poinformował pozwanego o powyższych wadach i na skutek ustaleń z pozwanym odesłał jeden grzejnik do siedziby spółki. Pozwany wymienił w grzejniku radiator i odesłał grzejnik.

W pewien czas później powód zgłosił analogiczną wadę w dwóch pozostałych grzejnikach. Grzejniki te zostały kolejno odesłane do pozwanego, który nie uznał roszczeń powoda i odesłał grzejniki bez naprawy wskazując, że towar nie jest wadliwy.

W lutym 2016 r. powód próbował skontaktować się z przedstawicielem pozwanego – bezskutecznie. Wówczas znalazł w Internecie stronę (...) pl. (...) tą nazwą działała spółka (...) sp. z o.o. z siedzibą w K.. Powód przekonany, że doszło do zmiany nazwy pozwanego, zadzwonił do firmy (...) sp. z o. o. i przedstawił jakie ma problemy z grzejnikami. Jeden z grzejników przesłał firmie (...) sp. z o. o. celem zweryfikowania wad. Spółka dokonała pobieżnej oceny wydajności grzejnika. W dniu 18 lutego 2016 r. grzejnik został odesłany do powoda z wyjaśnieniem, że grzejnik nie jest grzejnikiem marki N. ale jest to produkt firmy (...). Wskazano na niższą wydajność niż grzejnik wyprodukowany przez spółkę (...). Spółka (...) nie dokonywała żadnej ingerencji w otrzymany od powoda grzejnik.

(dowody: kserokopia witryny internetowej – k. 9, certyfikat nr 235/15/Z – k. 92, certyfikat nr 246/15/Z – k. 93, pisma (...) spółki z o. o. – k. 86-87, 90-91, faktura VAT nr (...) – k. 23, protokół szkody – k. 96, , pismo pozwanego – k. 76-79zeznania powoda słuchanego w charakterze strony – k. 61v, 109v-110v, 112 [00:13:06-00:39:13], zeznania powoda słuchanego w charakterze strony k. 61v , k. 109v – 110 i 112)

Pismem z dnia 1 marca 2016 r. powód skierował do pozwanego prośbę o wymianę zakupionych grzejników (...) L. na grzejniki N. N.. Wskazał, że jego zamiarem było nabycie grzejników N. oraz że grzejniki (...) line nabył na skutek sugestii P. P.. Ponadto podał, że grzejniki (...)line w trakcie eksploatacji wydają głośnie dźwięki. Mimo prób naprawy usterka nie ustąpiła. Powód wskazał też, że grzejniki E. nie posiadają oznaczenia CE, co w jego ocenie może znaczyć, że grzejniki nie spełniają norm związanych z bezpieczeństwem użytkowania. Zaproponował, że pokryje różnicę w cenie w kwocie 600 zł na sztuce.

W dniu 4 marca 2016 r. doręczono pozwanemu oświadczenie powoda z dnia 03 marca 2016 r. o odstąpieniu od umowy zawartej na odległość. Wskazano w nim przedmiot umowy oraz datę jej zawarcia. Jednocześnie powód wniósł o zwrot ceny zakupu i wyznaczenie terminu i sposobu przekazania zwracanego towaru pozwanemu. Z ostrożności powód wskazał, że pismo należy traktować także jako reklamację. Wskazał, że grzejniki posiadają wady w postaci: wydobywania się odgłosów stuknięć oraz trzasków, które obniżają komfort przebywania w pomieszczeniach, braku oznakowania CE, nie dołączania do grzejników dokumentacji ze specyfikacją oraz kart gwarancyjnych a nadto, że grzejniki nie są grzejnikami N., które miały stanowić przedmiot umowy. Powód wniósł nadto do przedstawienia przyczyn świadczących o braku możliwości lub nadmiernych kosztów doprowadzania reklamowanego towaru w innych sposób niż poprzez usunięcie wad, w przypadku odmowy zadośćuczynienia żądaniu.

W odpowiedzi pozwany pismem z dnia 09 marca 2016 r. zwrócił się do powoda o wskazanie, do którego z w/w pisma ma się ustosunkować, gdyż zawierają one odmienne stanowiska.

Powód w piśmie z dnia 25 marca 2016 r. wskazał, że oczekuje ustosunkowania się do obu pism.

Wobec braku reakcji ze strony pozwanego, w dniu 29 kwietnia 2016 r. powód skierował do pozwanego ostateczne wezwanie do spełnienia świadczenia. Wezwał do wymiany grzejników na wolne od wad bądź usunięcia wady w terminie 5 dni od daty doręczenia pisma. Wskazał, że brak reakcji reklamację należy traktować jako zawiadomienie o odstąpieniu od umowy w trybie art. 651 (5) kc. W tej sytuacji odstąpienie od umowy równoznaczne jest z wezwaniem do zwrotu kwoty 3.870 zł stanowiącej cenę grzejników. Przekazanie ceny spowoduje jednoczesne pozostawienie reklamowanych grzejników do dyspozycji pozwanego.

W dniu 5 maja 2016 r. powód skierował do pozwanego ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty uiszczonej ceny zakupu w terminie 3 dni od daty otrzymania wezwania.

(dow ód: pismo powoda z dnia 1 marca 2016 r. - k. 95, oświadczenie o odstąpieniu od umowy wraz z potwierdzeniem nadania i dowodem doręczenia – k. 19-22, pismo pozwanego z dnia 9 marca 2016 r. - k. 8, pismo powoda z dnia 25 marca 2016 r. - k. 7, ostateczne przedsądowe wezwanie do spełnienia świadczenia – k. 43, ostateczne przedsądowe wezwania do zapłaty – k. 6-6v, zeznania powoda słuchanego w charakterze strony – k. 61v, 109v-110v, 112 [00:13:06-00:39:13])

W dniu 3 marca 2016 r. powód zgłosił problem konsumencki Powiatowemu Rzecznikowi Konsumentów w T.. Powiatowy Rzecznik Konsumentów w T. podjął czynności wyjaśniające, w tym m.in. zwrócił się do pozwanej spółki o udzielenie informacji i wskazanie kiedy i w jaki sposób pozwany przekazuje konsumentom informacje, o których mowa w treści ustawy o prawach konsumentów . W odpowiedzi pozwany w piśmie z dnia 14 lipca 2016 r. nie zawarł odpowiedzi na powyższe zapytanie. W piśmie pozwany przyznał, że do grzejników nie zostały dołączone karty gwarancyjne, które jego zdaniem dołączono dopiero do reklamowanego grzejnika.

Rzecznik Konsumentów skierował także pismo do spółki (...) sp. z o.o.w K., która w odpowiedzi m.in. poinformowała, że nie dokonała ingerencji w grzejnik przesłany przez powoda.

Po zapoznaniu się ze stanowiskami stron i stanowiskiem firmy (...) sp. z o. o., Powiatowy Rzecznik Konsumentów poparł w całości wytoczone przez powoda powództwo.

(dowody: formularz zg łoszenia problemu konsumenckiego – k. 94-94v, wstąpienie do sprawy – k. 65, pisma Powiatowego Rzecznika Konsumentów w T. – k. 73-74, 82-85v, 88-89v, pismo pozwanego – k. 76-79, pismo powoda – k. 80-81, pismo firmy (...) sp. z o. o. – k. 86-87, 90-91, oświadczenie Powiatowego Rzecznika Konsumentów – k. 111v, 112 [01:18:44-01:19:42])

S ąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił m. in. na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach (faktura VAT, kserokopia witryny internetowej, certyfikaty, oświadczenie o odstąpieniu od umowy, pisma stron), których prawdziwości i autentyczności co do zasady nie kwestionowała żadna ze stron oraz w oparciu o fakty przyznane przez same strony (fakt zakupu grzejników poprzez zawarcie przez strony umowy na odległość, fakt złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy i reklamacji). Zgodnie z treścią art. 229 kpc nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości co do swej zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. Stąd też fakty te, jak i dokumenty Sąd uznał w pełni za wiarygodne.

Sąd dał wiarę zeznaniom powoda albowiem korespondowały one z treścią pozostałych dowodów złożonych w sprawie. Zeznania te były spójne, logiczne i dawały podstawę do poczynienia konkretnych ustaleń faktycznych sprawy.

Sąd częściowo dał wiarę zeznaniom prokurenta pozwanej spółki. Jako wiarygodne Sąd uznał twierdzenia co do faktów potwierdzonych przez powoda oraz pozostałe dokumenty. Sąd nie dał wiary zeznaniom w zakresie w jakim prokurent twierdził, że doręczył powodowi informację o prawie i sposobie odstąpienia od umowy oraz że w sposób jasny i nie budzący wątpliwości, poinformował powoda, że grzejniki (...)line nie są produktem marki N. a Termo-eco sp. z o.o. w K.. Prokurent w tym zakresie nie był spójny i konsekwentny. Odnośnie informacji o prawie odstąpienia od umowy najpierw twierdził, że dokument z informacją został dołączony do przesyłki zawierającej grzejniki wraz z kartami gwarancyjnymi a następnie podnosił, że mogło się zdarzyć, że informacje te nie zostały przekazane wraz z dostarczeniem grzejników ale na pewno zostały dołączone wraz z kartami gwarancyjnymi do naprawionego grzejnika. Prokurent zeznał jednocześnie, że w spółce jest jedna osoba odpowiedzialna za zorganizowanie przesyłek i za dołączenie do nich dokumentów, w tym odnośnie informacji o prawie odstąpienia od umowy zawieranej na odległość oraz że w tamtym czasie był to osobiście prokurent. Powyższe okoliczności w ocenie Sądu poddają w wątpliwość twierdzenia prokurenta spółki, tym bardziej, że w piśmie z dnia 14 lipca 2016 r., kierowanym do Powiatowego Rzecznika Konsumentów, prokurent spółki przyznał nie dołączył kart gwarancyjnych do grzejników przesłanych powodowi.

Sąd nie uznał również za prawdziwe twierdzeń, że prokurent poinformował powoda, że grzejniki (...)line nie są produktem marki N.. Powyższe nie znalazło potwierdzenia w żadnym innym dowodzie zgłoszonym przez strony. Na ocenę wiarygodności wpływa analiza pism redagowanych przez pozwaną spółkę, zarówno tych kierowanych do powoda, Rzecznika Konsumentów jak i składanych w niniejszym postepowaniu. W treści żadnego z nich spółka nie sformułowana w sposób jednoznaczny i konkretny twierdzenia, że poinformowała powoda, że jest producentem grzejników (...) line. Pozwana podnosi jedynie, że powód musiał wiedzieć, że przedmiotem umowy nie są grzejniki marki N. albowiem już sama nazwa jak i niższa cena w sposób jednoznaczny o tym świadczą. W ocenie Sądu twierdzenia te nie zasługują na walor wiarygodności również z tego powodu, że pozwana nie zawarła żadnych informacji co do produkcji czy sprzedaży grzejników innych aniżeli marki N. na stronie internetowej. Jak zeznał prokurent spółki, spółka nie prowadzi żadnej promocji produkowanych przez siebie grzejników, nie ma materiałów reklamowych co do tych grzejników, nie wprowadziła informacji na ten temat do Internetu a z ofertą w tym zakresie można zapoznać się wyłącznie w siedzibie spółki, gdzie znajdują się modele grzejników N. oraz tych produkowanych przez pozwaną. W kontekście powyższych okoliczności Sąd nie uznał za wiarygodne, że pozwana poinformowała powoda w sposób nie budzący wątpliwości, że sprzedawane grzejniki nie są grzejnikami N., o tym jakie są cechy i różnice tych grzejników w stosunku do grzejników N., utrzymując u powoda przekonanie wywołane treścią witryny internetowej, że grzejniki są grzejnikami N., innym, nowym modelem wprowadzonym do sprzedaży.

Bezspornym między stronami był fakt zawarcia przez nie umowy zakupu grzejników oraz to, że umowa została zawarta telefonicznie w dniu 12 października 2015 r. Nie budziło też wątpliwości, iż powód przyjął warunki cenowe, złożył zamówienie oraz uiścił kwotę 3.870 z tytułu ceny. Strony przyznały, że przedmiotem umowy były grzejniki (...)line. Strony nie kwestionowały również korespondencji między stronami ani jej treści.

Spór dotyczył przede wszystkim skuteczności odstąpienia przez powoda od umowy. Na Sądzie spoczął obowiązek ustalenia czy powód skutecznie złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy i czy w konsekwencji powodowi należał się zwrot ceny zakupu.

Z uwagi na termin zawarcia przedmiotowej umowy na odległość (12 października 2015 r.), zastosowanie w sprawie znajdują przepisy ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (art. 55 ustawy). Ustawa ta reguluje w szczególności m. in. zasady i tryb zawierania z konsumentem umowy na odległość i poza lokalem przedsiębiorstwa oraz zasady i tryb wykonania przysługującego konsumentowi prawa odstąpienia od umowy zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa (art. 1 pkt 2 i 3 ustawy).

Zgodnie z definicją ustawową umowa zawarta na odległość oznacza umowę zawartą z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie (art. 2 pkt 1 ustawy). Skoro powód, będąc konsumentem w rozumieniu art. 221 kc, zdecydował się na zawarcie umowy po zapoznaniu się z witryną internetową pozwanego i po rozmowie telefonicznej, to tym samym uznać należało, że doszło do zawarcia umowy na odległość.

Na pozwanym, jako przedsiębiorcy spoczął szereg obowiązków związanych z zawieraniem przez niego z konsumentami umów na odległość. W myśl art. 12 ustawy najpóźniej w chwili wyrażenia przez konsumenta woli związania się umową na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa przedsiębiorca ma obowiązek poinformować konsumenta w sposób jasny i zrozumiały o:

1) głównych cechach świadczenia z uwzględnieniem przedmiotu świadczenia oraz sposobu porozumiewania się z konsumentem;

2) swoich danych identyfikujących, w szczególności o firmie, organie, który zarejestrował działalność gospodarczą, a także numerze, pod którym został zarejestrowany;

3) adresie przedsiębiorstwa, adresie poczty elektronicznej oraz numerach telefonu lub faksu jeżeli są dostępne, pod którymi konsument może szybko i efektywnie kontaktować się z przedsiębiorcą;

4) adresie, pod którym konsument może składać reklamacje, jeżeli jest inny niż adres, o którym mowa w pkt 3;

5) łącznej cenie lub wynagrodzeniu za świadczenie wraz z podatkami, a gdy charakter przedmiotu świadczenia nie pozwala, rozsądnie oceniając, na wcześniejsze obliczenie ich wysokości - sposobie, w jaki będą one obliczane, a także opłatach za transport, dostarczenie, usługi pocztowe oraz innych kosztach, a gdy nie można ustalić wysokości tych opłat - o obowiązku ich uiszczenia; w razie zawarcia umowy na czas nieoznaczony lub umowy obejmującej prenumeratę przedsiębiorca ma obowiązek podania łącznej ceny lub wynagrodzenia obejmującego wszystkie płatności za okres rozliczeniowy, a gdy umowa przewiduje stałą stawkę - także łącznych miesięcznych płatności;

6) kosztach korzystania ze środka porozumiewania się na odległość w celu zawarcia umowy, w przypadku gdy są wyższe niż stosowane zwykle za korzystanie z tego środka porozumiewania się;

7) sposobie i terminie zapłaty;

8) sposobie i terminie spełnienia świadczenia przez przedsiębiorcę oraz stosowanej przez przedsiębiorcę procedurze rozpatrywania reklamacji;

9) sposobie i terminie wykonania prawa odstąpienia od umowy na podstawie art. 27, a także wzorze formularza odstąpienia od umowy, zawartym w załączniku nr 2 ustawy;

10) kosztach zwrotu rzeczy w przypadku odstąpienia od umowy, które ponosi konsument; w odniesieniu do umów zawieranych na odległość - kosztach zwrotu rzeczy, jeżeli ze względu na swój charakter rzeczy te nie mogą zostać w zwykłym trybie odesłane pocztą;

11) obowiązku zapłaty przez konsumenta poniesionych przez przedsiębiorcę uzasadnionych kosztów zgodnie z art. 35, jeżeli konsument odstąpi od umowy po zgłoszeniu żądania zgodnie z art. 15 ust. 3 i art. 21 ust. 2;

12) braku prawa odstąpienia od umowy na podstawie art. 38 lub okolicznościach, w których konsument traci prawo odstąpienia od umowy;

13) obowiązku przedsiębiorcy dostarczenia rzeczy bez wad;

14) istnieniu i treści gwarancji i usług posprzedażnych oraz sposobie ich realizacji;

15) kodeksie dobrych praktyk, o którym mowa w art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym oraz sposobie zapoznania się z nim;

16) czasie trwania umowy lub o sposobie i przesłankach wypowiedzenia umowy - jeżeli umowa jest zawarta na czas nieoznaczony lub jeżeli ma ulegać automatycznemu przedłużeniu;

17) minimalnym czasie trwania zobowiązań konsumenta wynikających z umowy;

18) wysokości i sposobie złożenia kaucji lub udzielenia innych gwarancji finansowych, które konsument jest zobowiązany spełnić na żądanie przedsiębiorcy;

19) funkcjonalności treści cyfrowych oraz technicznych środkach ich ochrony;

20) mających znaczenie interoperacyjnościach treści cyfrowych ze sprzętem komputerowym i oprogramowaniem, o których przedsiębiorca wie lub powinien wiedzieć;

21) możliwości skorzystania z pozasądowych sposobów rozpatrywania reklamacji i dochodzenia roszczeń oraz zasadach dostępu do tych procedur.

W przypadku umów zawieranych na odległość przedsiębiorca ma obowiązek udzielić informacji, o których mowa w art. 12, w sposób odpowiadający rodzajowi użytego środka porozumiewania się na odległość, w sposób czytelny i wyrażonych prostym językiem.

Zgodnie z art. 24 ustawy ciężar dowodu spełnienia obowiązków informacyjnych określonych w powyższym art. 12 spoczywa na przedsiębiorcy.

Konsument, który zawarł umowę na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa, może w terminie 14 dni odstąpić od niej bez podawania przyczyny i bez ponoszenia kosztów, z wyjątkiem kosztów określonych w art. 33, art. 34 ust. 2 i art. 35 (art. 27 ustawy).

Jeżeli konsument nie został poinformowany przez przedsiębiorcę o prawie odstąpienia od umowy, prawo to wygasa po upływie 12 miesięcy od dnia upływu terminu, o którym mowa w art. 27 (art. 29 ust. 1 ustawy).

Konsument może odstąpić od umowy, składając przedsiębiorcy oświadczenie o odstąpieniu od umowy. Oświadczenie można złożyć na formularzu, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do ustawy. Do zachowania terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem. (art. 30 ust. 1 i 2 ustawy).

W przypadku odstąpienia od umowy zawartej na odległość lub umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa umowę uważa się za niezawartą (art. 31 ust. 1 ustawy).

Przedsiębiorca ma obowiązek niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania oświadczenia konsumenta o odstąpieniu od umowy, zwrócić konsumentowi wszystkie dokonane przez niego płatności, w tym koszty dostarczenia rzeczy (art. 32 ust. 1 ustawy).

Konsument ma obowiązek zwrócić rzecz przedsiębiorcy lub przekazać ją osobie upoważnionej przez przedsiębiorcę do odbioru niezwłocznie, jednak nie później niż 14 dni od dnia, w którym odstąpił od umowy, chyba że przedsiębiorca zaproponował, że sam odbierze rzecz. Do zachowania terminu wystarczy odesłanie rzeczy przed jego upływem (art. 34 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z cytowanym art. 12 ust. 1 przedsiębiorca ma obowiązek dostarczyć konsumentowi określone informacje na etapie przedkontraktowym, w sposób jasny i zrozumiały. Obowiązek ten spoczywa na przedsiębiorcy z mocy ustawy a jego wykonanie nie może być uzależniane od tego, czy ostatecznie dojdzie do zawarcia umowy z konsumentem. Obowiązek winien być wykonamy gdy z okoliczności wynika, że może dojść do złożenia przez konsumenta oświadczenia woli w procesie zawierania na odległość umowy z przedsiębiorcą. Obowiązek ten przedsiębiorca musi wykonać z własnej inicjatywy nie może czekać na wezwanie lub zapytanie konsumenta. Podkreślić też należy, że przedsiębiorca nie jest zwolniony z pełnego wykonania powyższego obowiązku, choćby z okoliczności wynikało, że konsument posiada już określone informacje.

W przypadku umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa przedsiębiorca ma obowiązek przekazać konsumentowi wymagane informacje na papierze lub – jeżeli konsument wyraził na to zgodę – na innym trwałym nośniku (art. 14 ust. 1). Gdy strony zawierają umowę na odległość, przedsiębiorca powinien udzielić tych informacji w sposób odpowiadający rodzajowi użytego środka porozumiewania się na odległość (art. 14 ust. 2).

Ciężar dowodu, że wykonano obowiązki informacyjne spoczywa na przedsiębiorcy który powinien wykazać, że spełnił wszystkie obowiązki informacyjne, że uczynił to w sposób rzetelny, pełny i wyczerpujący, dostarczając konsumentowi komplet wymaganych informacji oraz że informacje zostały sformułowane w sposób jasny i zrozumiały.

Jeżeli przedsiębiorca nie sprosta powyższemu i nie wykaże powyższych okoliczności to ponosi negatywne konsekwencje polegające na tym , że przyjmuje się, że obowiązki nie zostały prawidłowo wykonane przez przedsiębiorcę. W odniesieniu do informacji co do prawa i terminu odstąpienia od umowy konsekwencja jest, że termin do odstąpienia od umowy nie upływa po 14 dniach od udzielenia konsumentowi informacji ale ulega wydłużeniu i do 12 miesięcy od dnia upływu terminu, o którym mowa w art. 27 ustawy.

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie pozwany nie wykazał w żaden sposób aby poinformował powoda o prawie do odstąpienia od umowy a tym bardziej, że uczynił to w sposób jasny, zrozumiały a nadto, że wykonał swój obowiązek przed lub najpóźniej przy zawarciu umowy. Nie wykazał też aby informował powoda o wzorze formularza odstąpienia od umowy, zawartym w załączniku nr 2 ustawy. Niewiarygodnymi w tym zakresie są zeznania prokurenta pozwanej spółki – (...) twierdzącego, że „nie jest możliwe, że nie zostało dołączone pouczenie o odstąpieniu od umowy”. Tego rodzaju twierdzenia są gołosłowne, nieznajdujące potwierdzenia w jakimkolwiek dokumencie.

Pamiętać należy, iż pozwana jest podmiotem profesjonalnym i zgodnie z art. 355 kc wymagana jest od niej należyta staranność określana przy uwzględnieniu zawodowego charakteru prowadzonej działalności gospodarczej. Takie uregulowanie uzasadnia zwiększone oczekiwania co do jej umiejętności, wiedzy, skrupulatności i rzetelności, zapobiegliwości i zdolności przewidywania. Jak podkreśla się w doktrynie i orzecznictwie należyta staranność obejmuje także znajomość obowiązującego prawa oraz następstw z niego wynikających w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. (por. np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 08.03. 2006r., I ACa 1018/05, LEX nr 186161, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22.09..2005r., IV CK 100/05, LEX nr 187120, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25.09.2005r. I CKN 971/00, LEX nr 56902, czy też wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17.08.1993r. III CRN 77/93, OSNC 1994/3/69) Pozwana winna mieć zatem świadomość odpowiedzialności z tytułu niewykonania obowiązku jasnego poinformowania klientów spółki o sposobie i terminie wykonania prawa odstąpienia od umowy i w celu realizacji tego obowiązku winna tak zorganizować sposób zawierania umów oraz dostawę towarów do konsumentów, by nie powstały wątpliwości, że konsumenci zostali prawidłowo poinformowani o służących im prawach, a pozwana mogła legitymować się stosownym dokumentem potwierdzającym fakt poinformowania konsumenta.

W okolicznościach niniejszej sprawy, zdaniem Sądu pozwana z obowiązku takiego się nie wywiązała. W pierwszej kolejności podkreślić należy, że obowiązek ten jak wskazano ma charakter przedkontraktowy, pozwana spółka powinna zatem poinformować o tym powoda przed zawarciem umowy, najpóźniej w chwili jednoznacznego wyrażenia woli zawarcia umowy . Pozwana winna przy tym skorzystać ze środków odpowiednich dla umów zawieranych na odległość.

Po pierwsze podkreślić należy, że pozwana na żadnym etapie postepowania nie podnosiła, że informacji takiej udzieliła powodowi przed zawarciem umowy ani też w chwili jej zawierania. Od początku prokurent spółki twierdził, że informacja ta została doręczona najwcześniej wraz z grzejnikami albo po naprawie pierwszego uszkodzonego grzejnika. Powyższe jednoznacznie oznacza, że nawet jeśliby wykazano doręczenie takiej informacji powodowi to i tak nastąpiłoby to po terminie przewidzianym ustawą do dokonania powyższej czynności , a w konsekwencji wydłużyłoby termin powodowi do odstąpienia do 12 miesięcy.

Po drugie pozwana, oprócz nie popartych niczym twierdzeń prokurenta spółki, nie przedłożyła żadnego dowodu świadczącego o tym, że informacje te zostały rzeczywiście przekazane powodowi. W szczególności nie powołała się ani nie złożyła do akt sprawy formularza doręczanej konsumentom informacji, o której mówił prokurent wskazując, że do dołączono dokument do przesyłki kierowanej do powoda. Tym samym pozwana nie uprawdopodobniła nawet powyższej okoliczności. Pozwana pomimo, że zwyczajowo zawiera umowy na odległość w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie podjęła też żadnej inicjatywy dowodowej w kierunku wykazania jakiej treści pouczenia kieruje do konsumentów w związku z zawieraniem takich umów. Nawet zatem gdyby uznać twierdzenia pozwanej, że doręczyła powodowi informację o prawie odstąpienia od umowy, to wobec braku złożenia dokumentu zawierającego takie pouczenie, niemożliwym byłoby dokonanie przez Sąd merytorycznej oceny treści wskazanej informacji pod względem zgodności z treścią ustawy o prawach konsumenta a w konsekwencji o skuteczności wywiązania się z nałożonych przez nią obowiązków. Prokurent pozwanej twierdził, że dokument z pouczeniem o prawach konsumenta został doręczony pozwanemu, nie wskazał jednakże co zawierała ta informacja ani w jakiej formie została ona dołączona. Powyższe budzi tym większe wątpliwości, że prokurent spółki jest osobiście odpowiedzialny za wykonywanie obowiązków informacyjnych w relacjach z klientami spółki i jak twierdzi to on dołączał formularz pouczenia dla powoda.

W ocenie Sadu nie budzi wątpliwości, że pozwana nie wykazała, że udzieliła powodowi szczegółowych informacji na temat prawa odstąpienia od umowy, sposobie i terminie jego wykonania, wzorca formularza odstąpienia od umowy, zawartego w załączniku nr 2 do ustawy o prawach konsumenta, kosztów zwrotu rzeczy w przypadku odstąpienia od umowy, które ponosi konsument, a w odniesieniu do umów zawieranych na odległość – kosztów zwrotu rzeczy, jeżeli ze względu na swój charakter rzeczy te nie mogą zostać w zwykłym trybie odesłane pocztą, obowiązku zapłaty przez konsumenta poniesionych przez przedsiębiorcę uzasadnionych kosztów zgodnie z art. 35, jeżeli konsument odstąpi od umowy po zgłoszeniu żądania zgodnie z art. 15 ust. 3 i art. 21 ust. 2 (art. 12 ust. 1 pkt 11),braku prawa odstąpienia od umowy na podstawie art. 38 lub okolicznościach, w których konsument traci prawo odstąpienia od umowy (art. 12 ust. 1 pkt 12).

Sankcją za takie zachowanie dla pozwanej spółki jest to, że powodowi przedłużył się termin na wykonanie prawa odstąpienia od umowy do 12 miesięcy od dnia upływu terminu, o którym mowa w art. 27 ustawy. Powód oświadczenie o odstąpieniu od umowy złożył w dniu 4 marca 2016 r., a więc dochował terminu na złożenie takiego oświadczenia a tym samym skutecznie odstąpił od umowy.

Następstwem odstąpienia od umowy jest rozwiązanie umowy sprzedaży ex tunc i powiązany z tym obowiązek zwrotu świadczeń w naturze, co oznacza, że kupujący obowiązany jest do zwrotu sprzedającemu nabytej rzeczy, a sprzedający winien zwrócić kupującemu całą zapłaconą cenę. Jak wyjaśnił to Sąd Najwyższy, „wzajemny zwrot świadczeń obejmuje rzecz w takim stanie, w jakim znajdowała się ona w chwili złożenia oświadczenia woli o odstąpieniu od umowy, przy założeniu normalnej eksploatacji. Kupujący, zwracając rzecz, nie jest zobowiązany do wynagrodzenia sprzedawcy za normalne jej zużycie, które nastąpiło przy prawidłowym używaniu do chwili odstąpienia od umowy" (por. uchwała składu siedmiu sędziów SN z dnia 27 lutego 2003 r., III CZP 80/02 - OSNC 2003, nr 11, poz.141).

Skuteczne odstąpienie od umowy przez powoda oznacza zatem, że umowa dotycząca zakupu 3 grzejników nie została zawarta. W konsekwencji na pozwanym spoczął obowiązek zwrotu powodowi wszystkich dokonanych przez niego płatności. Natomiast na powodzie spoczął obowiązek zwrotu świadczenia wzajemnego, tj. zwrotu zakupionej rzeczy (art. 494 kc).

Powód w oświadczeniu o odstąpieniu od umowy zawartej na odległość zwrócił się do pozwanego z prośbą o wyznaczenie terminu i sposobu przekazania zwracanego towaru do dyspozycji pozwanego. Prokurent pozwanej spółki potwierdził, że nie odpowiedział na powyższą prośbę powoda. Powód nie zwrócił grzejników pozwanej.

W niniejszym postepowaniu pozwana nie wyartykułowała w sposób bezpośredni wniosku o wydanie przez Sąd określonego rozstrzygnięcia co do zwrotu grzejników przez powoda, tym nie mniej prokurent pozwanej spółki podkreślał w sposób konsekwentny przedwczesność roszczenia z uwagi na brak zwrotu grzejników na rzesz powoda..

W ocenie Sądu nawet pomimo braku jednoznacznie sformułowanego wniosku procesowego w tym zakresie, stanowisko strony pozwanej, że uzależnia zasadność roszczenia o zwrot ceny od zwrotu grzejników nie powinno budzić wątpliwości. Tym samym Sąd uznał, że pozwana podniosła zarzut zatrzymania rzeczy, który jest zarzutem hamującym w stosunku do żądania pozwu.

Odstąpienie od umowy sprzedaży rzeczy ruchomej wywołuje skutek podwójny, czyli powoduje przejście własności tej rzeczy z powrotem na zbywcę. Odstąpienie od umowy sprzedaży rzeczy oznaczonej co do tożsamości - a taką rzeczą są przedmiotowe grzejniki nabyte przez powoda - powoduje ex tunc powrót własności rzeczy do zbywcy, co wynika z istoty art.155 § 1 k.c. (por. uchwała składu siedmiu sędziów SN z dnia 27 lutego 2003 r., III CZP 80/02 - OSNC z 2003 r., nr 11, poz.141). Przejście prawa własności na pozwaną spółkę nastąpiło zatem z chwilą dojścia do jej wiadomości oświadczenia woli powoda o odstąpieniu od umowy sprzedaży.

W ocenie Sądu stanowisko zajmowane w procesie przez pozwaną i treść wystąpień prokurenta spółki w sprawie dawały dostateczną podstawę do przyjęcia, że - pomijając (niezasadny) zarzut nieskutecznego odstąpienia od umowy, pozwany domagał się powiązania jego świadczenia z jednoczesnym wydaniem mu przedmiotu umowy przez powoda, korzystając, w sposób uprawniony, z przewidzianego w art.496 k.c. prawa zatrzymania.

Sąd miał przy tym na względzie, że skutkiem odstąpienia od umowy, umożliwiającym w konsekwencji skorzystanie przez pozwanego z prawa zatrzymania, jest obowiązek dokonania przez strony zwrotu świadczeń wzajemnych. Pozwanej na skutek skutecznego odstąpienia przez powoda od umowy przysługuje prawo zatrzymania, z którego zdaniem Sądu pozwana spółka skorzystała, a tym jej świadczenie wzajemne pozostaje niewymagalne do czasu otrzymania zwrotu tego, co sama świadczyła.

Z powyższych względów, Sąd zasądził jak w punkcie I wyroku a nadto uzależnił obowiązek spełnienia świadczenia zasądzonego od jednoczesnego wydania pozwanej przez powoda przedmiotowych grzejników, objętych umową z dnia 12 października 2015 r.

Odnośnie żądania w zakresie odsetek, z uwagi na skuteczne podniesienie prawa zatrzymania przez pozwaną nie ma podstaw do przypisania spółce opóźnienia w spełnieniu świadczenia wzajemnego, należnego powodowi w związku z odstąpieniem od umowy (tak też SN w wyrokach: z dnia 31 stycznia 2002 r., IV CKN 651/00 - OSNC 2002 r., nr 12, poz.155, LEX nr 53724, z dnia 7 stycznia 2005 r., IV CK 204/04 -LEX nr 277849). Mając to na uwadze Sąd oddalił powództwo w tym zakresie , jak w punkcie 2 sentencji.

Niezależnie od powyższego, zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie przedmiotem umowy sprzedaży, zgodnie z wolą, zamiarem i wiedzą powoda miały być grzejniki marki N... Powód analizując w internecie treść witryny firmy (...) sp. z o. o. mógł odnieść przekonanie, że spółka ta zajmuje się sprzedażą wyłącznie grzejników firmy (...). Uznać należy, że taki, a nie inny wygląd witryny internetowej, miał właśnie na celu wywołanie u konsumentów przekonania co do przedmiotu sprzedaży. Potencjalny klient miał być przekonany, że dzięki zawarciu umowy z pozwaną spółką zakupi nowoczesne, energooszczędne, certyfikowane grzejniki marki N..

Tymczasem, jak się okazało, pozwany, korzystając z dobrej renomy grzejników marki N., miał zamiar sprzedać powodowi grzejniki, których sam jest producentem. Grzejniki te odbiegały jakością od grzejników, które opisywane były na witrynie internetowej pozwanej spółki. Pisma spółki (...) (k. 86-87, 90-91) potwierdzają, że pozwany nie mógł korzystać z patentów na grzejniki (...).

Obszerne powoływanie się w witrynie internetowej na walory grzejników (...), miało na celu wywołanie u konsumentów nieuzasadnionego przekonania, że zakup jakiegokolwiek grzejnika za pośrednictwem pozwanej spółki, oznaczać będzie nabycie grzejników (...). W rzeczywistości zaś powód w trakcie rozmów telefonicznych zachęcany był do zakupu grzejników produkowanych przez pozwanego, nie odpowiadających parametrami grzejnikom marki (...), bez jednoznacznego wskazania producenta.

Zgodnie z art. 556 k.c sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia).

Zgodnie zaś z art. 5561 § 1 k.c wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli:

1) nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia;

2) nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór;

3) nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia;

4) została kupującemu wydana w stanie niezupełnym.

Stosownie do art. 560 § 1 kc jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady. § 2. Jeżeli kupującym jest konsument, może zamiast zaproponowanego przez sprzedawcę usunięcia wady żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo zamiast wymiany rzeczy żądać usunięcia wady, chyba że doprowadzenie rzeczy do zgodności z umową w sposób wybrany przez kupującego jest niemożliwe albo wymagałoby nadmiernych kosztów w porównaniu ze sposobem proponowanym przez sprzedawcę. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość rzeczy wolnej od wad, rodzaj i znaczenie stwierdzonej wady, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie narażałby kupującego inny sposób zaspokojenia.§ 3. Obniżona cena powinna pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą pozostaje do wartości rzeczy bez wady.§ 4. Kupujący nie może odstąpić od umowy, jeżeli wada jest nieistotna.

Art. 561 kc stanowi: § 1. Jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo usunięcia wady.§ 2. Sprzedawca jest obowiązany wymienić rzecz wadliwą na wolną od wad lub usunąć wadę w rozsądnym czasie bez nadmiernych niedogodności dla kupującego.§ 3. Sprzedawca może odmówić zadośćuczynienia żądaniu kupującego, jeżeli doprowadzenie do zgodności z umową rzeczy wadliwej w sposób wybrany przez kupującego jest niemożliwe albo w porównaniu z drugim możliwym sposobem doprowadzenia do zgodności z umową wymagałoby nadmiernych kosztów. Jeżeli kupującym jest przedsiębiorca, sprzedawca może odmówić wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady także wtedy, gdy koszty zadośćuczynienia temu obowiązkowi przewyższają cenę rzeczy sprzedanej.

Zgodnie z art. 5615 kc jeżeli kupujący będący konsumentem zażądał wymiany rzeczy lub usunięcia wady albo złożył oświadczenie o obniżeniu ceny, określając kwotę, o którą cena ma być obniżona, a sprzedawca nie ustosunkował się do tego żądania w terminie czternastu dni, uważa się, że żądanie to uznał za uzasadnione.

Zgodnie z art. 7a. 1 ustawy o prawach konsumenta jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej, przedsiębiorca jest obowiązany udzielić odpowiedzi na reklamację konsumenta w terminie 30 dni od dnia jej otrzymania. 2 Jeżeli przedsiębiorca nie udzielił odpowiedzi na reklamację w terminie, o którym mowa w ust. 1, uważa się, że uznał reklamację. 3. Odpowiedź na reklamację przedsiębiorca przekazuje konsumentowi na papierze lub innym trwałym nośniku.

W przypadku gdy strony zawarły umowę sprzedaży, należy uznać, że art. 5615 k.c. jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 7a ust. 1–2 u.p.k., ponieważ hipoteza art. 5615 k.c. ma węższy zakres. W takim przypadku nadal jednak obowiązuje wymaganie odpowiedniej formy określone w art. 7a ust. 3.

W ocenie sądu pozwana nie wywiązała się w sposób należyty z łączącego strony stosunku prawnego albowiem dostarczyła powodowi grzejniki produkcji własnej. Sąd ma na uwadze, że w treści faktury została wpisana nazwa (...) line, jednakże zgodnie z art. 65 § 1 i § 2 k.c. oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. W umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu. Wskazać należy, iż z zebranego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, iż powód miała zamiar nabyć grzejniki marki N. oraz że pozwana w treści faktury wpisała grzejniki eco-line , nie precyzując marki ani producenta. Niewątpliwie jednakże zdaniem Sadu pozwana miała świadomość jaki przedmiot umowy obejmuje zamiarem powód, a tym samym jakie warunki winny mieć grzejniki stanowiące przedmiot sprzedaży.

Dostarczone grzejniki nie były zgodne z treścią umowy. W tej sytuacji powodowi przysługiwało przede wszystkim żądanie doprowadzenia do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowe, chyba że naprawa albo wymiana były niemożliwe lub wymagały nadmiernych kosztów. Gdyby zaś powód nie mógł z powyższych przyczyn skorzystać z tego uprawnienia albo gdyby pozwana takiemu żądaniu w odpowiednim czasie nie uczyniła zadość powód mógł albo od umowy odstąpić.

Z ustaleń Sądu wynika, że powód najpierw żądał wymiany przedmiotu zamówienia na rzecz zgodną z umową, proponował nawet dokonanie wyrównania ceny poprzez dopłatę 600 zł do każdego grzejnika, zgodnie z cennikiem przedstawionym przez pozwaną spółkę. Dopiero po długiej korespondencji , braku wymiany grzejników, braku odpowiedzi dlaczego powyższe nie jest możliwe jak również braku jakiegokolwiek ustosunkowania się do zgłaszanych żądań reklamacyjnych., powód zdaniem Sądu skutecznie odstąpił od umowy na podstawie cytowanych przepisów o rękojmi za wady rzeczy sprzedanej.

Na podstawie art. 98 ust. 1 kpc, Sąd w punkcie III wyroku orzekł o kosztach procesu. Pozwany przegrał sprawę w całości więc obowiązany jest zwrócić przeciwnikowi koszty. Na zasądzoną w punkcie III kwotę składa się opłata sądowa od pozwu w kwocie 100 zł.